سروی چو قامت تو در بوستان از امیرخسرو دهلوی غزل 815

1 بگذشت و نظر نکرد ما را بگذاشت ز صبر فرد ما را

2 با این همه شاید ار بگوید پروانه چو شمع سرد ما را!

1 در هجر توام کار به جز آه و فغان نیست در پیش توام دان که زبانم به دهان نیست

2 بی دوست اگر خلق به جان می زید و سر هم جان و سر دوست که ما را سر آن نیست

1 صبا نو کرد باغ و بوستان را پیاله داد نرگس ارغوان را

2 به خط سبز، صحرا نسخه برداشت سواد روشن دارالجنان را