1 چو بوی زلف تو همراهی صبا کرده ربوده جان ز من و کالبد رها کرده

2 پناه سوزش بیچارگان شده زلفت که در کناره خورشید تکیه جا کرده

3 کلاه تو که شده کج ز باد رعنایی هزار پیرهن عاشقان قبا کرده

4 به یک خدنگ که بگشاد نرگس مستت دلم ز سینه و جانم ز تن رها کرده

5 تو هیچگاه ندیدی مرا به چشم نکو منت نهان ز پی چشم بد دعا کرده

6 خیالت آمده هر دم به پرسش دل من دوید اشک منش پیش، مرحبا کرده

7 سپیده دم تو به خواب و مرا بکشته ز رشک مراغه ها که به گرد رخت صبا کرده

8 چو شکر دیدن رویت ندیده ام هجران به نانمودن رویت مرا سزا کرده

9 عقوبتی که به شبهای هجر دید دلم ستارگان را بر خویشتن گوا کرده

10 خیال تو که ازو غرق خون شدم هر چند میان خون دل خسرو آشنا کرده