چو رستم ز مازندران از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 15

1 به مهراب و دستان رسید این سخن که شاه و سپهبد فگندند بن

2 خروشان ز کابل همی رفت زال فروهشته لفج و برآورده یال

1 همی رند دستان گرفته شتاب چو پرنده مرغ و چو کشتی برآب

2 کسی را نبد ز آمدنش آگهی پذیره نرفتند با فرهی

1 به نام خداوند خورشید و ماه که دل را به نامش خرد داد راه

2 خداوند هستی و هم راستی نخواهد ز تو کژی و کاستی