چو نافه تا جگرم غرق خون از اهلی شیرازی غزل 602

1 چو نافه تا جگرم غرق خون نخواهد شد خیال خال تو از دل برون نخواهد شد

2 جفا بر اهل محبت ز گردش فلک است فلک بطالع ما واژگون نخواهد شد

3 بروزگار شدم بت پرست و توبه ز عشق بروزگار شود هم کنون نخواهد شد

4 مباد کز سر کویت روم و گر بروم بغیر بخت بدم رهنمون نخواهد شد

5 چو لاله ظاهر حالم بجرعه یی خوش کن اگر چه مرهم زخم درون نخواهد شد

6 اگر چه باد فنا بیستون ز جای برد غبار کوهکن از بیستون نخواهد شد

7 به زخم هجر نهادیم همچو اهلی دل طمع ز وصل بریدیم چون نخواهد شد