چو دست بر سرِ زلفش زنم به تاب رَوَد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 چو دست بر سرِ زلفش زنم به تاب رَوَد ور آشتی طلبم با سرِ عِتاب رَوَد
2 چو ماهِ نو رَهِ بیچارگانِ نَظّاره زَنَد به گوشهٔ ابرو و در نقاب رود
3 شبِ شراب خرابم کُنَد به بیداری وگر به روز شکایت کنم به خواب رود
4 طریقِ عشق پرآشوب و فتنه است ای دل بیفتد آن که در این راه با شتاب رود
5 گدایی درِ جانان به سلطنت مفروش کسی ز سایهٔ این در به آفتاب رود
6 سوادِ نامهٔ مویِ سیاه چون طی شد بَیاض کم نَشَوَد گر صد انتخاب رود
7 حباب را چو فِتَد بادِ نخوت اندر سر کلاه داریَش اندر سرِ شراب رود
8 حجابِ راه تویی حافظ از میان برخیز خوشا کسی که در این راه بی‌حجاب رود
معنی شعر:
از کبر و ناسازگاری پرخاش و خودخواهی و عدم توجه یکی از نزدیکانت ناراحت و آزرده هستی و بر سر دو راهی برای روابط با او قرار داری کمی صبر و حوصله داشته باش. با عقل و تدبیر، دوراندیشی و مهر و محبت خواهی توانست بر مشکلات فایق آیی با اتکاء به خود و توکل به خداوند متعال و اخلاق و رفتار خوب و خوش مطمئناً محبوب دیگران گشته و موفق خواهی شد.