چو برشکست صبا زلف عنبرافشانش از حافظ شیرازی غزل 280

1 چو برشکست صبا زلف عنبرافشانش به هر شکسته که پیوست تازه شد جانش

2 کجاست همنفسی تا به شرح عرضه دهم که دل چه می‌کشد از روزگار هجرانش

3 زمانه از ورق گل مثال روی تو بست ولی ز شرم تو در غنچه کرد پنهانش

4 تو خفته‌ای و نشد عشق را کرانه پدید تبارک الله از این ره که نیست پایانش

5 جمال کعبه مگر عذر رهروان خواهد که جان زنده دلان سوخت در بیابانش

6 بدین شکسته بیت الحزن که می‌آرد نشان یوسف دل از چه زنخدانش

7 بگیرم آن سر زلف و به دست خواجه دهم که سوخت حافظ بی‌دل ز مکر و دستانش