1 چو الب ارسلان جان به جان‌بخش داد پسر تاج شاهی به سر برنهاد

2 به تربت سپردندش از تاجگاه نه جای نشستن بد آماجگاه

3 چنین گفت دیوانه‌ای هوشیار چو دیدش پسر روز دیگر سوار

4 زهی ملک و دوران سر در نشیب پدر رفت و پای پسر در رکیب

5 چنین است گردیدن روزگار سبک سیر و بدعهد و ناپایدار

6 چو دیرینه روزی سرآورد عهد جوان دولتی سر برآرد ز مهد

7 منه بر جهان دل که بیگانه‌ای است چو مطرب که هر روز در خانه‌ای است

8 نه لایق بود عیش با دلبری که هر بامدادش بود شوهری

9 نکویی کن امسال چون ده تو راست که سال دگر دیگری دهخداست