مرغ در راه او پر اندازد از خواجوی کرمانی غزل 298

1 مرغ در راه او پر اندازد شمع در پای او سر اندازد

2 پستهٔ شور شکر افشانش شور در تنگ شکر اندازد

3 هر که چون افعیش کمر گیرد خویش را از کمر در اندازد

4 گرد مه جادویش فسون در باغ خواب در چشم عبهر اندازد

5 چون لبش عکس در قدح فکند تاب در جان ساغر اندازد

6 نیم شب راه نیمروز زند چون ز شب سایه بر خور اندازد

7 سیم پالای چشم ما هر دم سیم پالوده بر زر اندازد

8 مردم بحر از آب دیدهٔ ما جامهٔ موج در براندازد

9 در هوای تو چون پرد خواجو که عقاب فلک پر اندازد