فریب رهزن دیو و پری از شهریار گزیدهٔ غزلیات 136

1 فریب رهزن دیو و پری تو چون نخوری که راه آدم و حوا زده است دیو و پری

2 به پرده‌داری شب بود عیب ما پنهان ولی سپیده‌دمان می‌رسد پرده‌دری

3 سرود جنگل و دریاچه سنفونی‌هایی است برون ز دایره درک و رانش بشری

4 به باغ چهچه سحر بلبلان سحر به کوه قهقه شوق کبک‌های دری

5 زمینه‌ای‌ست سکوت از برای صوت و صدا ولی سکوت طبیعت ز بان لال و کری

6 از آن زمان که دلم در به در ترا جوید حبیب من چه دلی داده‌ام به دربه‌دری

7 سرشک و دیده جمال تو می‌نمایندم یکی به آینه‌سازی دگر به شیشه‌گری

8 به تیر عشق تو تا سینه‌ها سپر نشود چه عمرها که به بیهوده می‌شود سپری

9 پناه سایه آزادگی است بر سر سرو که جور اره نبیند به جرم بی‌ثمری

10 تو شهریار به دنبال خواجه رو تنها که این مجامله هم برنیامد از دگری