سرو تا بندهٔ بالای تو از خیالی بخارایی غزل 67

1 سرو تا بندهٔ بالای تو شد آزاد است هر نفس کآن نه به یادِ تو برآید باد است

2 لطف فرمای و بده دادِ اسیران امروز که تو را لطف خدا منصب شاهی داد است

3 غمزه چشم ستم آموز تو را شاگرد است در فن فتنه، ولی در فن خود استاد است

4 ناله و آهِ مرا مرتبه بالاست ولی زین میان سیل سرشک است که پیش افتاد است

5 گفتمش یاد کن از عهد فرامش شدگان گفت خوش باش خیالی که مرا این یاد است