1 یاری کس از کرشمه و خوبی نشان بود از وی وفا مجوی که نامهربان بود

2 زانجا که هست خنده گل بلبل خراب بر حق بود که عاشق روی چنان بود

3 ای آفتاب، بار دگر چون توانت دید جایی که سایه تو برین دل گران بود

4 نزدیک دل بوند بتان، وان که همچو تست نزدیک دل مگوی که نزدیک جان بود

5 گر روی تافتی سخنی گوی در چمن گل را دهند قیمت وبو رایگان بود

6 خاموشیش حکایت حال است گوش دار عاشق که در حضور رخت بی زبان بود

7 گفتی که ناله های فلان گوش من ببرد آخر چنین چرا همه شب در فغان بود؟

8 آن را که میخلی همه شب در میان دل گر تا به روز ناله کند، جای آن بود

9 عمدا جدا مباش که در جان خسروی گر خود هزار ساله ره اندر میان بود