کسی کز خوان قسمت مفلسان از خیالی بخارایی غزل 209

1 کسی کز خوان قسمت مفلسان را جام می‌بخشد نخست از رحمت عامش گناه عام می‌بخشد

2 عجب گنجی‌ست دیوان خانهٔ رحمت تعالی الله که از وی کم نمی‌گردد اگر بسیار می‌بخشد

3 گشا چون صبح چشم مهر بنگر شیوهٔ روزش که از مه زنگی شب را چراغ شام می‌بخشد

4 چه باک ار ساغری بخشند مخموران عصیان را از آن خمخانهٔ وحدت که جم را جام می‌بخشد

5 خیالی خویش را در باز تا خواند سگ خویشت که سلطان هرچه می‌بخشد برای نام می‌بخشد