1 شمع فلک برآید با آتشین زبانه ساقی نامسلمان درده می مغانه

2 کشتی من روان کن مانا کرانه یابم دریای غم ندارد چون هیچ جا کرانه

3 چون توبه ام شکستی گر نیست وجه باده بفروش خانه من با آن شرابخانه

4 می نیم خورد خود ده ور پاره برنجی دل بر لب تو دارم، می خواستن بهانه

5 نی نی که از رخ خود بیهوش کن که باری یکدم خلاص یابم از محنت زمانه

6 رو تا رویم بیرون دستم به گردن تو تو بیخود صبوحی، من بیهش زمانه

7 ای مه غلام حسنت، چون در خمار باشی نی رو ز خواب شسته نه موی کرده شانه

8 مطرب به رود خود زن دستی به ابر باران وین زهد خشک ما راتر کن به یک ترانه

9 خسرو خراب مطرب تو مست ناز و سرخوش هان در چنین نشاطی یک رقص عاشقانه