آمد بر من، که؟ یار، از رودکی سمرقندی رباعی 14

1 مهتران جهان همه مردند مرگ را سر همه فرو کردند

2 زیر خاک اندرون شدند آنان که همه کوشک‌ها برآوردند

1 وقت شبگیر بانگ نالهٔ زیر خوشتر آید به گوشم از تکبیر

2 زاری زیر و این مدار شگفت گر ز دشت اندر آورد نخجیر

1 بر رخش زلف عاشق است چو من لاجرم همچو منش نیست قرار

2 من و زلفین او نگونساریم او چرا بر گل است و من بر خار؟

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار