ساقی من از خمار شبانه از اثیر اخسیکتی غزل 133

1 ساقی من از خمار شبانه مشوشم وقت است اگر بباده باقی کنی خوشم

2 آن آب هم طویله آتش بمن رسان باشم که یکزمان زنی آبی بر آتشم

3 الا بدست باده دوشین دواش نیست زهری که من ز دست جفای تو میچشم