هرگز بوفا چشم خوشت جانب از اهلی شیرازی غزل 315

1 هرگز بوفا چشم خوشت جانب من نیست میلت بمن سوخته یک چشم زدن نیست

2 در معرکه عشق تو هرکس که شهید است مردست و بر او حاجت چادر ز کفن نیست

3 در خون جگر گردم و گلگشت من اینست مرغ دل ما را هوس گشت چمن نیست

4 ایخواجه ترا گفت و شنید از پی دنیاست من بنده عشقم بتوام هیچ سخن نیست

5 اهلی، اگر از شرم و حیا پرسی از آن شوخ در غنچه سخن هست و در آن غنچه دهن نیست