بیار آن جام می تا جان از عطار نیشابوری غزل 619

1 بیار آن جام می تا جان فشانیم نثاری بر سر جانان نشانیم

2 بیا جانا که وقت آن درآمد که جان بر جام جان‌افشان فشانیم

3 چو بر جان آشکارا گشت جانان ز غیرت جان خود پنهان فشانیم

4 دمی کز ما برآید بی غم او در آن ماتم بسی طوفان فشانیم

5 چو دریا در خروش آییم وانگه ز چشم خون‌فشان باران فشانیم

6 وگر در دیده آید غیر او کس نمک در دیدهٔ گریان فشانیم

7 همان بهتر که در عشقش چو عطار در از دریای بی‌پایان فشانیم