مرا با تو از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 164

1 به حق نالم ز هجر دوست زارا سحرگاهان چو بر گلبن هزارا

2 قضا، گر داد من نستاند از تو ز سوز دل بسوزانم قضا را

1 به دور عدل تو در زیر چرخ مینایی چنان گریخت ز دهر دو رنگ، رنگ فتور

2 که باز شانه کند همچو باد سنبل را به نیش چنگل خون ریز تارک عصفور

1 دیر زیاد! آن بزرگوار خداوند جان گرامی به جانش اندر پیوند

2 دایم بر جان او بلرزم، زیراک مادر آزادگان کم آرد فرزند

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار