لاف صاحب نظری از دل هشیار از اهلی شیرازی غزل 150

1 لاف صاحب نظری از دل هشیار خوش است چشم بیدار فراوان، دل بیدار خوش است

2 خوش بود گر رگ جان رشته زنار بود بزبان چند توان گفت که زنار خوش است

3 مستی و رقص و طرب شیوه عیاران است رقص مستان محبت بسردار خوش است

4 ای اجل رحم کن امروز بوصلم بگذار که جگر تشنه ام و شربت دیدار خوش است

5 گلرخان مرهم داغ دل مراغان خودند آه از آن گل که بآزار من زار خوش است

6 گر ملول است طبیب از غم بیماری دل گو تو خوش باش که با غم دل بیمار خوش است

7 سربلندان جهان با گل این باغ خوشند دل افتاده اهلی است که با خار خوش است