1 باز آ که نماند بی توام تاب حیات بی وصل تو تلخست شکر خواب حیات

2 باز آی و بکش که بی تو در مشرب من زهر اجل است خوشتر از آب حیات

1 ز عالم رفت آن شاه قلی نام که با اقبال و دولت همنشین بود

2 چو تقدیر آمد از تدبیر درماند چه تدبیر اینزمان تقدیر این بود

1 گیرم که دل از یاد تو خرسند توان داشت بی جان تن فرسوده نگه چند توان داشت

2 خود گوی که این طوطی دلسوخته تا چند در حسرت آن لعل شکر خند توان داشت