1 میان دو بد خواه کوتاه دست نه فرزانگی باشد ایمن نشست

2 که گر هر دو باهم سگالند راز شود دست کوتاه ایشان دراز

3 یکی را به نیرنگ مشغول دار دگر را برآور ز هستی دمار

4 اگر دشمنی پیش گیرد ستیز به شمشیر تدبیر خونش بریز

5 برو دوستی گیر با دشمنش که زندان شود پیرهن بر تنش

6 چو در لشکر دشمن افتد خلاف تو بگذار شمشیر خود در غلاف

7 چو گرگان پسندند بر هم گزند بر آساید اندر میان گوسفند

8 چو دشمن به دشمن بود مشتغل تو با دوست بنشین به آرام دل