میان خلق، با خلق آشنا کامل از واعظ قزوینی غزل 241

1 قد خم شد و افتاد جهان از نظر ما واشد سر و سامان هوسها، ز سر ما

2 در تن حرکت نیست، بجز گردش رنگم دیگر سفر هند حنا شد سفر ما

1 گر کنم تحریر احوال دل ناشاد را همچو نی در هم بسوزد خامه فولاد را

2 غیر غمخواری بدشمن ناید از آزادگان شانه گردد، اره گر بر نهی شمشاد را

1 دولتی نیست به از تیغ تو بیباک مرا سرنوشتی نبود جز خم فتراک مرا

2 آنچنان گشته ام از ضعف، که بعد از مردن رستن سبزه،برون آورد از خاک مرا