بسکه سوزیم چو شمع از هوس از اهلی شیرازی غزل 1229

1 بسکه سوزیم چو شمع از هوس محفل او پهلوی هر که نشینیم بسوزد دل او

2 جان من مایل آن لاله رخ از داغ دل است نیست چون شاخ گل از باد هوا مایل او

3 مشکلی از لبت ای غنچه دهان دارد دل به یکی خنده شیرین بگشا مشکل او

4 سگ او خوابگهش کعبه آن کوی بود بخت بیدار که دارد چو سگ مقبل او

5 خال ابروی ترا کوکب بختست بلند کز سعادت شده اوج مه نو منزل او

6 خالی از داغ دلی لاله صفت کی باشد عاشق سوخته گل گل ندهد از گل او

7 غیر حسرت دل اهلی نشدش حاصل هیچ آه ازین حسرت و وای از دل بیحاصل او