بس کاین دل زار ریش کردی از اثیر اخسیکتی غزل 182

1 بس کاین دل زار ریش کردی گفتم زینهار بیش کردی

2 دل شیشه نازک و غمت سنگ آسان شکند چوریش کردی

3 فرمان هوای خویشتن را بر تیر جفا چو کیش کردی

4 وین طرفه که در کنام شیران خونریز به چشم میش کردی

5 خورشیدی و در دل نژندم خاصیت ماه و جیش کردی

6 اول همه نوش عرضه کردم پس زود به غم سریش کردی

7 این جان سریش باز کرده پس زود ز غم سپریش کردی

8 خون میخور و با جفاش میسازد کاین کار بدست خویش کردی

9 دوش از طرب خیال بر سر بر باد خرد پریش کردی

10 چون پیش اثیر خود رسیدی بی باکی و عشوه بیش کردی