در کنار یار، از یار است از واعظ قزوینی غزل 624

1 در کنار یار، از یار است دست ما تهی! کاسه گرداب، در دریاست از دریا تهی!

2 بی نیازی چون صدف ما را ز حق بیگانه کرد داشت رو بر آسمان، تا بود دست ما تهی!

3 گریه نتواند دل ما را ز غم خالی کند کی شود از خرج باران کیسه دریا تهی؟!

4 تا خم گردون، درین خمخانه هستی بجاست از شراب غم نمیگردد ترا، مینا تهی

5 دست خالی میکند رسوای عالم مرد را برنمی خیزد صدا از کاسه، نبود تا تهی

6 هست تا در سر خرد، خالی نگردد دل ز غم پنبه تا برجاست، نتواند شدن مینا تهی

7 چون دل بی آه، ننهد فیض، هرگز پا در او هر گلستانی که هست از سرو آن بالا تهی

8 یک سر و گردن، شد از ابنای جنس خود بلند چون حباب آنکس که پهلو کرد ازین دریا تهی

9 اهل همت جان نمیدارند از سائل دریغ تا قدح خالیست، قالب میکند مینا تهی

10 خاکساری بسکه واعظ، کرده تن پرور مرا خواب من، پهلو کند از بستر دیبا تهی