بسالی کی چنان ماهی برآید از خواجوی کرمانی غزل 448

1 بسالی کی چنان ماهی برآید وگر آید ز خرگاهی برآید

2 چو رخسارش ز چین جعد شبگون کجا از تیره شب ماهی برآید

3 اگر آئینه چینست رویش بگیرد زنگ اگر آهی برآید

4 بسا خرمن که در یکدم بسوزد از آن آتش که نا گاهی برآید

5 همه شب تا سحر بیدار دارم بود کان مه سحرگاهی برآید

6 گدائی کو بکوی دل فروشد گر از جان بگذرد شاهی برآید

7 عجب نبود درین میخانه خواجو که از می کار گمراهی برآید