بل تا خوریم باده، از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 87

1 یک به یک از در درآمد آن نگار آن غراشیده ز من، رفته به جنگ

1 جهانا! چه بینی تو از بچگان که گه مادری، گاه مادندرا؟

2 نه پاذیر باید تو را نه ستون نه دیوار خشت و نه زآهن درا

1 آفریده مردمان مر رنج را بیش کرده جان رنج آهنج را

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار