پیش از جلال الدین محمد مولوی مثنوی معنوی 202

1 پیش از آنک این قصه تا مخلص رسد دود و گندی آمد از اهل حسد

2 من نمی‌رنجم ازین لیک این لگد خاطر ساده‌دلی را پی کند

3 خوش بیان کرد آن حکیم غزنوی بهر محجوبان مثال معنوی

4 که ز قرآن گر نبیند غیر قال این عجب نبود ز اصحاب ضلال

5 کز شعاع آفتاب پر ز نور غیر گرمی می‌نیابد چشم کور

6 خربطی ناگاه از خرخانه‌ای سر برون آورد چون طعانه‌ای

7 کین سخن پستست یعنی مثنوی قصه پیغامبرست و پی‌روی

8 نیست ذکر بحث و اسرار بلند که دوانند اولیا آن سو سمند

9 از مقامات تبتل تا فنا پایه پایه تا ملاقات خدا

10 شرح و حد هر مقام و منزلی که بپر زو بر پرد صاحب‌دلی

11 چون کتاب الله بیامد هم بر آن این چنین طعنه زدند آن کافران

12 که اساطیرست و افسانهٔ نژند نیست تعمیقی و تحقیقی بلند

13 کودکان خرد فهمش می‌کنند نیست جز امر پسند و ناپسند

14 ذکر یوسف ذکر زلف پر خمش ذکر یعقوب و زلیخا و غمش

15 ظاهرست و هرکسی پی می‌برد کو بیان که گم شود در وی خرد

16 گفت اگر آسان نماید این به تو این چنین آسان یکی سوره بگو

17 جنتان و انستان و اهل کار گو یکی آیت ازین آسان بیار