1 چون پیکر مطبوعت در معنی زیبائی صورت نتوان بستن نقشی بدلارائی

2 با نرگس مخمورت بیمست ز بیماری با زلف چلیپایت ترسست ز ترسائی

3 مجنون سر زلفت لیلی بدلاویزی فرهاد لب لعلت شیرین به شکر خائی

4 چون سرو سهی می‌کرد از قد تو آزادی می‌داد بصد دستش بالای تو بالائی

5 آنرا که بود در سر سودای سر زلفت گردد چو سر زلفت سرگشته و سودائی

6 گفتم که بدانائی از قید تو بگریزم لیکن بشد از دستم سرشتهٔ دانائی

7 زان مردمک چشمم بی اشک نیارامد کارام نمی‌باشد در مردم دریائی

8 در مذهب مشتاقان ننگست نکونامی در دین وفاداران کفرست شکیبائی

9 از لعل روان بخشت خواجو چو سخن راند ظاهر شود از نطقش اعجاز مسیحائی