چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 389

1 چون دلت با من نباشد همنشینی سود نیست گر چه با من می‌نشینی چون چنینی سود نیست

2 چون دهانت بسته باشد در جگر آتش بود در میان جو درآیی آب بینی سود نیست

3 چونک در تن جان نباشد صورتش را ذوق نیست چون نباشد نان و نعمت صحن و سینی سود نیست

4 گر زمین از مشک و عنبر پر شود تا آسمان چون نباشد آدمی را راه بینی سود نیست

5 تا ز آتش می‌گریزی ترش و خامی چون خمیر گر هزاران یار و دلبر می‌گزینی سود نیست