چون نیست حقیقت و یقین از خیام نیشابوری رباعی 28

1 * ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم، وین یک‌دمِ عمر را غنیمت شمریم؛

2 فردا که ازین دیْر کُهَن درگذریم؛ با هفت‌هزارسالگان سربه‌سریم.

1 فصل گل و طرف جویبار و لب کشت با یک دو سه اهل و لعبتی حورسرشت

2 پیش آر قدح که باده‌نوشان صبوح آسوده ز مسجدند و فارغ ز کنشت

1 ایدل تو به اسرار معما نرسی در نکته زیرکان دانا نرسی

2 اینجا به می لعل بهشتی می ساز کانجا که بهشت است رسی یا نرسی

1 دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است، و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است،

2 سرتاسرِ آفاق دویدی هیچ است، و آن نیز که در خانه خزیدی هیچ است.

1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد

2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد