1 چون کعبه هرانکس که نشد شاد بکویش گر قبله بود کس نکند روی برویش

2 هرگه به تبسم بگشاد آن دهن تنگ بر تنگدلان رحم نشد یکسر مویش

3 از بسکه کشد غنچه صفت رو بهم از خشم صد چاک چو گل شد دلم از تنگی خویش

4 ای باد اگر آن نوگل بیرحم بعاشق زنهار نبخشید تو زنهار بگویش

5 گر خار دل آزردن بلبل نبود عیب زشت است اگر بدرسد از روی نکویش

6 اهلی ز خریداری یوسف چه زنی دم یعقوب صفت چشم همیدار به بویش