چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 120

1 چون دل آن آب زینها خالیست عکس روها از برون در آب جست

2 پس ترا باطن مصفا ناشده خانه پر از دیو و نسناس و دده

3 ای خری ز استیزه ماند در خری کی ز ارواح مسیحی بو بری

4 کی شناسی گر خیالی سر کند کز کدامین مکمنی سر بر کند

5 چون خیالی می‌شود در زهد تن تا خیالات از درونه روفتن