چون گل روی تو را آتش می تاب از اهلی شیرازی غزل 533

1 چون گل روی تو را آتش می تاب دهد عارض پر عرقت چشم مرا آب دهد

2 سوی مسجد مرو ای قبله من ورنه امام رو بسوی تو کند پشت به محراب دهد

3 نرگس مست تو ای شوح چه مشرب دارد که به بیگانه می و زهر با حباب دهد

4 گر چنین سیل دمادم رود از دیده ما عاقبت گریه ما خانه بسیلاب دهد

5 اهلی ایمن نشود از تو گرش جام دهی کاین شراب آن دم آبی است که قصاب دهد