1 حسودانت را داده بهرام نحس ترا بهره کرده سعادت زواش

1 ای خواجه، این همه که تو بر می‌دهی شمار بادام ترّ و سیکی و بهمان و باستار

2 مار است این جهان و جهانجوی مارگیر از مارگیر مار برآرد همی دمار

1 ای روی تو چو روز دلیل موحدان وی موی تو چنان چو شب ملحد از لحد

2 ای من مقدم از همه عشاق، چون تویی مر حسن را مقدم، چون از کلام قد

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار