چون شمع دل از داغ تو افروختنش به
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 چون شمع دل از داغ تو افروختنش به عاشق که دل افسرده بود سوختنش به
2 گر رسم وره عقل ندانم مکنم عیب کاین دانش بیهوده نیاموختنش به
3 بی یوسف خود دیده چو یعقوب ببستم چشمی که نه بر دوست بود دوختنش به
4 هر چند عزیزست متاع خرد و صبر در پای تو افشاندن از اندوختنش به
5 اهلی بغلامی تو چون پیر شد آخر مفروش بدین عیب که نفروختنش به
دیدگاه‌ها **