چون شمع اگرچه آنمه مهرش از اهلی شیرازی غزل 66

1 چون شمع اگرچه آنمه مهرش گداخت ما را برق چراغ حسنش جان تازه ساخت ما را

2 ما را ز در سگ او گر راند ازو نرنجیم ما قلب نارواییم او هم شناخت ما را

3 در کوی عشقبازی داویست هر دو عالم چشم فضول ننشست تا در نباخت ما را

4 از شوق نعل اسبش سر خاک راه کردیم وان مه ز ناز توسن بر سر نتاخت ما را

5 اکسیر عشق اهلی زر می کند مسیحا در کوره محبت زانرو گداخت ما را