چون نی اگر چه عمری خوش می از خیالی بخارایی غزل 7

1 چون نی اگر چه عمری خوش می نواخت ما را دیگر نمی شناسد آن ناشناخت ما را

2 صرّاف عشق در ما قلبی اگر نمی دید در بوتهٔ جدایی کی می گداخت ما را

3 ای دل مساز ما را بی او به صبر راضی زیرا که این مفرّح هرگز نساخت ما را

4 دل در طریق وحدت از نیستی نزد دم در راه عشقبازان تا در نباخت ما را

5 با سوز او خیالی چون عود ساز و خوش باش کآخر چو چنگ روزی خواهد نواخت ما را