چونی که ترش مگر شکربارت نیست از مولانا رباعی 289

1 گهی در گیرم و گه بام گیرم چو بینم روی تو آرام گیرم

2 زبون خاص و عامم در فراقت بیا تا ترک خاص و عام گیرم

1 ورا خواهم دگر یاری نخواهم چو گل را یافتم خاری نخواهم

2 تو را گر غیر او یار دگر هست برو آن جا که من باری نخواهم

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو