چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 618

1 چون جغد بود اصلش کی صورت باز آید چون سیر خورد مردم کی بوی پیاز آید

2 چون افتد شیر نر از حمله حیز و غر وز زخمه کون خر کی بانگ نماز آید

3 پای تو شده کوچک از تنگی پاپوچک پا برکش ای کوچک تا پهن و دراز آید

4 بگشای به امیدی تو دیده جاویدی تا تابش خورشیدش از عرش فرازآید

5 چنگا تو سری برکن در حلقه سر اندر کن تو خویش تهیتر کن تا چنگ به ساز آید