1 چون شکر زان دو لعل تر بکنم دل نخواهم که از شکر بکنم

2 لب تو آب زندگانی را ترعه خون شود، اگر بکنم

3 تا بسوزم در آتش غم تو گوشه ای هر دم از جگر بکنم

4 گر نباشد امید دیدن تو دیده خویش را ز سر بکنم

5 پیش رویت در آتش اندازم گل که از باغ تازه تر بکنم

6 نکنم دل ز مهرت، ار هر شب جان ز عشق تو تا سحر بکنم

7 بر مکن چشم مردمی از من که نیارم ز تو نظر بکنم

8 جان کند خسرو از لبت هر دم خنده ای زن که بیشتر بکنم