شد سگش یار رقیب و جور با خود می‌کند
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 شد سگش یار رقیب و جور با خود می‌کند با بدان هر کو نکویی می‌کند بد می‌کند
2 سرو من در باغ و نگشاید در من باغبان باغبان هم ناز بر من زان سهی‌قد می‌کند
3 در بیابان عدم سر می‌نهم دیوانه‌وار زلف چون زنجیر او بازم مقید می‌کند
4 می زدن کی از سفال آن سگ کو حد ماست ما چه سگ باشیم او خود لطف بی‌حد می‌کند
5 سر بنه بر آستان او به امید قبول گر قبولت می‌کند اهلی و گر رد می‌کند
6 عشق از خواجگی و بندگی آزاد بود ورنه محمود گرفتار غلامی نشود
7 هرکه رفتار بتان دید چو اهلی عجبست که سرش خاک ره کبک خرامی نشود
دیدگاه‌ها **