ریش سازد ز نزاکت گل رخسار ترا
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 ریش سازد ز نزاکت گل رخسار ترا گر خلد خار به پا طالب دیدار ترا
2 فرصت چشم گشودن به نگاهی ندهد کس چو حیرت نکشد غیرت رخسار ترا
3 مگذر از خاک من ای شوخ که نتوان دیدن در کف جلوه گری دامن رفتار ترا
4 تا ببالی بخود از خوبی خود در کار است دامن آینه یی آتش رخسار ترا
5 گر چو خورشید رسد بر فلکم سر ندهم بدو صد بال هما سایه دیوار ترا
6 واعظ ما نه ز خود این همه شیرین سخن است دیده دلچسبی شیرینی گفتار ترا