با صاحب حسن دیده حس باشد از اهلی شیرازی رباعی 367

1 هر کو ندید خواب و نداند که خورد چیست داند چو من که عشق چه چیزست و درد چیست

2 ای شاخ گل بسوختم از غیرت صبا گر نیست عاشق این آه سرد چیست

1 تیره شد از تو به ساقی طبع شورانگیز ما خشت خم بردار و بشکن شیشه پرهیز ما

2 گریه ما دشمنان خویش را در خون نشاند عاقبت کاری بکرد این دیده خون ریز ما

1 زهی ملاحت و خوبی که با تو محبوب است که خشم و ناز و وفا هرچه می کنی خوب است

2 بکن هر آنچه تو خواهی که گر وفا نبود کرشمه های جفا نیز از تو مطلوب است