آیت حسن را که نام وفاست از خیالی بخارایی غزل 23

1 آیت حسن را که نام وفاست تو ندانسته ای خدا داناست

2 سرو پیش قدت نمی یارد که دگر در چمن برآید راست

3 تا کجا شد به دلبری دهنت کز نظر دور شد که ناپیداست

4 گرچه خاکِ در تو را بی وجه آب زد دیده عذر آن برماست

5 تا خیالی گُزید سرو قدت در همه کار دست او بالاست