فرخنده سعادتی که معبود از اهلی شیرازی رباعی 377

1 فرخنده سعادتی که معبود دهد آنستکه وصلت بدو مسعود دهد

2 پیوست شد آن دو نخل امید بهم امید که صد میوه مقصود دهد