اتت روائح رند الحمی و زاد از حافظ شیرازی غزل 469

1 اتت روائح رند الحمی و زاد غرامی فدای خاک در دوست باد جان گرامی

2 پیام دوست شنیدن سعادت است و سلامت من المبلغ عنی الی سعاد سلامی

3 بیا به شام غریبان و آب دیده من بین به سان باده صافی در آبگینه شامی

4 اذا تغرد عن ذی الاراک طائر خیر فلا تفرد عن روضها انین حمامی

5 بسی نماند که روز فراق یار سر آید رایت من هضبات الحمی قباب خیام

6 خوشا دمی که درآیی و گویمت به سلامت قدمت خیر قدوم نزلت خیر مقام

7 بعدت منک و قد صرت ذائبا کهلال اگر چه روی چو ماهت ندیده‌ام به تمامی

8 و ان دعیت بخلد و صرت ناقض عهد فما تطیب نفسی و ما استطاب منامی

9 امید هست که زودت به بخت نیک ببینم تو شاد گشته به فرماندهی و من به غلامی

10 چو سلک در خوشاب است شعر نغز تو حافظ که گاه لطف سبق می‌برد ز نظم نظامی