اتت روائح رند الحمی و زاد از حافظ شیرازی غزل 469

1 لبش می‌بوسم و در می‌کشم می به آب زندگانی برده‌ام پی

2 نه رازش می‌توانم گفت با کس نه کس را می‌توانم دید با وی

1 دست از طلب ندارم تا کامِ من برآید یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید

2 بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر کز آتش درونم دود از کفن برآید

1 زان می عشق کز او پخته شود هر خامی گر چه ماه رمضان است بیاور جامی

2 روزها رفت که دست من مسکین نگرفت زلف شمشادقدی ساعد سیم اندامی

1 جای حضور و گلشن امن است این سرای زین در به شادمانی و عیش وطرب در آی

2 ای کاخ دولتی تو چه کاخی که مدرج است در شاخسار گلشن تو سایه همای

1 واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند چون به خلوت می‌روند آن کارِ دیگر می‌کنند

2 مشکلی دارم ز دانشمندِ مجلس بازپرس توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند؟

1 ما ز یاران چشم یاری داشتیم خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم

2 تا درخت دوستی بر کی دهد حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم