هر که فکر از برق آه عاشق از اهلی شیرازی غزل 599

1 هر که فکر از برق آه عاشق مسکین کند تکیه کی بر بیستون چون صورت شیرین کند

2 گر ز ناکامی بپای شمع خود پروانه سوخت کام او این بس که شمعش گریه بر بالین کند

3 کی دعا فریادرس گردد چو دشمن گشت دوست گر دعا گوید مسیح و جبرییل آمین کند

4 باز میخواهد که گردد مهربان با ما ولی چرخ بد مهر از حسد مشکل که ترک کین کند

5 راست میگوید که حدم نیست وصل اما چه شد گر به پیغام دروغی خاطرم تسکین کند

6 دعوی معجز کند همچون مسیحا شیخ شهر گر حدیثی از لب او مرده را تلقین کند

7 وصف رخسار بتان نازکتر از اهلی که کرد؟ بلبلی باید که وصف لاله و نسرین کند