هر زمانی از کرشمه از امیرخسرو دهلوی غزل 1839

1 هر زمانی از کرشمه خویشتن بینی کنی چند کافر کیش باشی، چند بی دینی کنی؟

2 صورت چین نایدت از هیچ رویی در نظر با چنان رو گر نظر در صورت چینی کنی

3 آینه کو تا ببینی و ببوسی لعل خویش وز دهان خویشتن هر دم شکرچینی کنی

4 گر به روی زهره گردون کنی دندان سفید بر شرف جای مهت گویی که پروینی کنی

5 آینه بینی و پس گویی که من خود بین نیم چون ببینی آینه، ناچار خودبینی کنی

6 گویی اندر گیسوی مشکین من مسکین شوی گر همان سودا نبینی، بر که مسکینی کنی

7 مست حسنی و ز خوی بد تویی نقل ترش جان خسرو هست، اگر رغبت به شیرینی کنی