1 هر جفایی که کند روی تو نیکو باشد خاصّه وقتی که خطت بر طرف او باشد

2 گر به چینِ شکن زلف تو از خوش نفسی دم دعوی بزند مشک سیه رو باشد

3 در لطافت به دهان تو کند نسبت خویش چشمهٔ خضر به شرطی که سخنگو باشد

4 باشد از سرّ عدم پیرِ خرد را خبری خبری ز آن دهنش گر سر یک مو باشد

5 گر بجوید دهنت دل ز خیالی چه عجب ز آن دهن هیچ عجب نیست که دلجو باشد